سرخدار (Taxus baccata L.) یکی از ذخایر با ارزش گیاهی ایران بوده و با توجه به برداشتهای بیرویه و تخریب رویشگاه طبیعی، در معرض نابودی و انقراض قرار دارد. این درخت در منظر شهری میتواند به صورت تک درخت یا پرچین کاربرد داشته باشد. سرعت رشد گیاهان در گزینش آن ها برای کاشت در منظر موثر است. سرخدار در دسته گیاهان کند رشد قرار دارد که کاربرد آن در منظر را محدود میکند. برای بررسی اثر جیبرلیک اسید و هیومیک اسید بر بهبود رشد رویشی و ویژگی های مورفو-فیزیولوژیک نهالهای سرخدار، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. فاکتور اول جیبرلیک اسید در سه سطح (صفر، 50 و 100 میلیگرم بر لیتر) بهصورت محلولپاشی و فاکتور دوم هیومیک اسید ( صفر و 1000 میلیگرم بر لیتر) بهصورت آبیاری پای بوته در نظر گرفته شد. بررسی نتایج مربوط به اثر تیمارهای جیبرلیک اسید و هیومیک اسید بر صفات مورد بررسیدر نهالهای سرخدار بیانگر وجود اختلاف معنیدار آماری در بین تیمارهای مورد آزمایش بود.بیشترین تعداد جوانه جانبی مربوط به تیمارهای هیومیک اسید، جیبرلیک اسید 100 میلیگرم در لیتر در ترکیب با هیومیک اسید و بدون ترکیب با هیومیک اسید بود. بیشترین رشد طولی شاخهمربوط به تیمارهای هیومیک اسید بدون جیبرلیک اسیدو تیمار جیبرلیک اسید 50 میلیگرم بر لیتر بدون هیومیک اسید بود.بیشترین میزان کلروفیل در گیاهان تیمار شده با جیبرلیک اسید 50 میلیگرم بر لیتر مشاهده شد بهطوریکه افزایش 11 درصدی نسبت به شاهد داشت. بیشترین میزان فلاونوئید در جیبرلیک اسید 50 میلیگرم در لیتر در ترکیب با هیومیک اسید و بیشترین محتوای آنتی اکسیدانی در تیمارهای جیبرلیک اسید 50 و جیبرلیک اسید 100 میلیگرم در لیتر بدون هیومیک اسید ثبت شد. بررسی میزان عنصر برگ نشان داد در همه تیمارهایی که هیومیک اسید استفاده شده بود میزان عنصر فسفر افزایش داشته است. اعمال تیمارهای جیبرلیک اسید و هیومیک اسید در مقایسه با عدم کاربرد این ترکیبات توانست رشد گیاه را بهویژه با افزایش تعداد جوانه جانبی و تعداد شاخه بهبود بخشد. همچنین در عین بهبود رشد رویشی صفات فیزیولوژیکی و میزان عناصر نیتروزن و فسفر درونی گیاه نیز افزایش معنیداری در مقایسه با تیمار شاهد نشان دادند. همچنین ترکیبات فلاونوئیدی و آنتی اکسیدانی در مقایسه با گیاهان شاهد افزایش معناداری داشت. بنابراین، استفاده از جیبرلیک اسید و هیومیک اسید به تنهایی و یا در ترکیب با یکدیگر برای بهبود رشد رویشی و ویژگی های مورفوفیزیولوژیک سرخدار توصیه میشود.
Tahmasb pour karimi M, Karimi M, Moradi H. Gibberellic acid and humic acid enhance vegetative growth and morpho-physiological traits of Taxus baccata L.. FOP 2025; 10 (2) :215-230 URL: http://flowerjournal.ir/article-1-347-fa.html
طهماسپور کریمی میثم، کریمی مهناز، مرادی حسین. بهبود رشد رویشی و ویژگی های مورفو-فیزیولوژیک سرخدار با کاربرد جیبرلیک اسید و هیومیک اسید. گل و گیاهان زینتی. 1404; 10 (2) :215-230
