حسین طاووسی، جلال غلام نژاد، مریم دهستانی اردکانی، مصطفی شیرمردی، فاطمه ناصری نسب،
دوره ۴، شماره ۲ - ( پاییز-زمستان ۱۳۹۸ )
چکیده
داوودی ((Chrysanthemum morifolium (Ramat.) Hemsl. متعلق به تیره کاسنی، دارای عمر گلجایی به نسبت طولانی است اما با وجود این، عمر گلجایی آن پس از گذشت دو هفته یا بیشتر از برداشت به پایان می‌‌رسد. بنابراین یافتن راهکارهای مناسب و استفاده از ماده‌های ضد میکروبی برای افزایش عمر گلجایی آن ضروری به‌‌نظر می‌‌رسد. این پژوهش با هدف بررسی اثر تیمارهای مختلف گیاهی در افزایش عمرگلجایی گل بریدنی داوودی انجام شد. تیمارهای به‌‌کار گرفته شده در این پژوهش، شامل عصاره پوست پرتقال با ۴ غلظت صفر، ۵، ۱۵ و ۲۵ پی‌‌پی‌‌ام به همراه ۳% سوکروز بود که اثر آن ها بر عمر گلجایی گل داوودی به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح به طور کامل تصادفی با سه تکرار بررسی شد. تیمار‌ها به دو صورت بلند مدت و کوتاه مدت (۲۴ ساعته) انجام شد. ویژگی‌های بررسی شده شامل عمر گلجایی، تعداد باکتری انتهای ساقه، میزان پروتئین کل، فعالیت آنزیم‌‌های کاتالاز و پراکسیداز، میزان وزن محلول، وزن گل، محتوای آب گلبرگ و میزان کلروفیل بودند. نتایج نشان داد که با استفاده از غلظت‌‌های مناسب عصاره پوست پرتقال می‌‌توان عمر گلجایی گل بریدنی داوودی را افزایش داد. بر اساس نتایج بیشترین عمر گلجایی (۳۳/۱۶ روز) در تیمار بلند مدت استفاده از ۲۵ پی‌‌پی‌‌ام عصاره پوست پرتقال به‌دست آمد. کمترین جمعیت باکتری‌‌های انتهای ساقه با تعداد Log۱۰ CFU ml-۱ ۸۴/۲۲۸ مربوط به تیمار ۲۵ پی‌‌پی‌‌ام عصاره پوست پرتقال بود که با کاهش غلظت عصاره، جمعیت باکتری در انتهای ساقۀ بریده شده به‌‌طور معنیداری افزایش یافت. فعالیت آنزیم‌‌های کاتالاز و پراکسیداز به ترتیب با میزان های mg protein-۱ min-۱ ۰۴/۳ و ۴۱/۱ در تیمار با ۲۵ پی‌‌پی‌‌ام عصاره پوست پرتقال به طور معنیداری نسبت به شاهد افزایش یافت. در مجموع، کاربرد ۲۵ پی‌‌پی‌‌ام عصاره پوست پرتقال با سازوکار‌‌های مختلف باعث افزایش عمر گلجایی و بهبود کیفی گل داوودی شد.
