درخت سرخدار (Taxus baccata L.) یکی از ذخایر با ارزش گیاهی ایران محسوب شده و با توجه به برداشتهای بیرویه و تخریب رویشگاه طبیعی، در معرض نابودی و انقراض قرار دارد. این درخت در فضای سبز شهری میتواند به صورت تک درخت یا پرچین کاربرد داشته باشد. سرعت رشد گیاهان در انتخاب آنها برای کاشت در فضای سبز موثر است. درخت سرخدار در دسته گیاهان کند رشد قرار دارد و این امر کاربرد آن در فضای سبز را محدود میکند. بهمنظور بررسی اثر اسید جیبرلیک و اسید هیومیک بر بهبود رشد رویشی و خصوصیات مورفو-فیزیولوژیکی نهالهای سرخدار آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. فاکتور اول اسید جیبرلیک در سه سطح (صفر، 50 و 100 میلیگرم بر لیتر) بهصورت محلولپاشی و فاکتور دوم اسید هیومیک ( صفر و 1000 میلیگرم بر لیتر) بهصورت آبیاری پای بوته در نظر گرفته شد. بررسی نتایج مربوط به اثر تیمارهای اسید جیبرلیک و اسید هیومیک بر صفات مورد بررسیدر نهالهای سرخدار بیانگر وجود اختلاف معنیدار آماری در بین تیمارهای مورد آزمایش بود.بیشترین تعداد جوانه جانبی مربوط به تیمارهای اسید هیومیک، اسید جیبرلیک 100 میلیگرم در لیتر در ترکیب با اسید هیومیک و بدون ترکیب با اسید هیومیک بود. بیشترین رشد طولی شاخهمربوط به تیمارهای اسید هیومیک بدون اسید جیبرلیکو تیمار اسید جیبرلیک 50 میلیگرم بر لیتر بدون اسید هیومیک بود.بیشترین میزان کلروفیل در گیاهان تیمار شده با اسید جیبرلیک 50 میلیگرم بر لیتر مشاهده شد بهطوریکه افزایش 11 درصدی نسبت به شاهد داشت. بیشترین میزان فلاونوئید در اسید جیبرلیک 50 میلیگرم در لیتر در ترکیب با اسید هیومیک و بیشترین محتوای آنتی اکسیدانی در تیمارهای اسید جیبرلیک 50 و اسید جیبرلیک 100 میلیگرم در لیتر بدون اسید هیومیک ثبت شد. بررسی میزان عنصر برگ نشان داد در همه تیمارهایی که اسید هیومیک استفاده شده بود میزان عنصر فسفر افزایش داشته است. اعمال تیمارهای اسید جیبرلیک و اسید هیومیک در مقایسه با عدم کاربرد این ترکیبات توانست رشد گیاه را بهویژه با افزایش تعداد جوانه جانبی و تعداد شاخه بهبود بخشد. همچنین در عین بهبود رشد رویشی صفات فیزیولوژیکی و میزان عناصر نیتروزن و فسفر درونی گیاه نیز افزایش معنیداری در مقایسه با تیمار شاهد نشان دادند. همچنین ترکیبات فلاونوئیدی و آنتی اکسیدانی در مقایسه با گیاهان شاهد افزایش معناداری داشت. لذا استفاده از اسید جیبرلیک و اسید هیومیک به تنهایی و یا در ترکیب با یکدیگر برای بهبود خصوصیات رویشی و صفات مورفوفیزیولوژیکی سرخدار توصیه میشود.
Tahmasb pour karimi M, Karimi M, Moradi H. Improvement of vegetative growth and morpho-physiological characteristics of Taxus baccata through the use of gibberellic acid and humic acid. FOP 2025; 10 (2) :215-230 URL: http://flowerjournal.ir/article-1-347-fa.html
طهماسپور کریمی میثم، کریمی مهناز، مرادی حسین. بهبود رشد رویشی و خصوصیات مورفو-فیزیولوژیکی گیاه سرخدار با کاربرد اسید جیبرلیک و اسید هیومیک. گل و گیاهان زینتی. 1404; 10 (2) :215-230
